T^T
วันพุธที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2552
เมื่อรักมันไม่เข้าใครออกใคร
"คนเราไม่ว่าจะดีเลิศฟ้าสักแค่ไหน ก็มีขีดจำกัดกับความอดทน"
Deathnote is my favorite
Thailnd is the independent country. We have own government and free to do things without needing control from other countries. We are free on religion and we have our own language. I'm Thai and Thailand made me feel really proud of many things. First I'm proud of the kings. Since ancestor until now. King Poomipol Aduladech maharach. He's govern and work hard to make Thais happy. He help thais to away from drought by "Artificial rain". He invented a lot of project to develop and help Thais. He goes everywhere that waiting him for helping and he nerver devide the class. He's a humour and I'm praise and respect him. The second thing. I'm proud of our traidition and culture. We "waii" to pay respect to a person who older. We respect and obey our parents and everone who kindness. We have Loi krathong festivl. We float the Krathings in tp the river. to thanks Pra mae Kong ka for water. And the special is "Songkran festival". We splash water to another and give to time to go back home and meet the family.We have our deliicious food such as Tom yam Kung. And the third thing. I'm proud of Siam Muang Yim. Thais alway smile and almost are kindness. I'm really so proud of my country.
Posted in วิชาภาษาอังกฤษ by ไป่หลิน | 1 ความคิดเห็น
ปีใหม่พ.ศ. 2552 ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแฮะ หลินไปเยี่ยมย่ามา ก็เจอน้อง โบนัส เดือนกว่าๆ เอง น่ารักมากๆ เลย มีสื่งที่พิเศษที่ได้รับรู้ด้วยก็คือ ทารกก็ตด กะ เรอ ได้เหมือนกันแฮะ ^^ วันนี้วันศุกร์ ไม่รู้ว่าสุก หรือ สุข กันแน่แฮะ ไม่มีไรทำเซงมากมาย วันนี้นั่งหมกกะโลกไซเบอร์อีกแล้ว อ้อ แต่วันนี้ตอนเช้าตื่นไปตักบาตรครั้งแรกในรอบปีด้วยละ ^^ ชั่งมีความสุขจริงๆ
Posted in diary by ไป่หลิน | 1 ความคิดเห็น